Que como sabes que no van a volver esos momentos que te encantaron
sábado, 15 de diciembre de 2012
viernes, 14 de diciembre de 2012
Más significado del que vemos...
Intentar darlo todo por una persona muy especial para ti,
pero no ser capaz.
Te duele no poder hacerlo,
pero lo que más te duele es que esa persona... no mire un poco mejor
y vea tus intentos....que no tienen logros, o no los que tu quieres lograr,
pero todos los intentos muestran que sí te importa y debiera ser un poquito valorado.
martes, 30 de octubre de 2012
Sé que puedo hacerlo. Sé que soy capaz, sólo un pequeño esfuerzo...
Y listo. He sonreído. A pesar de todo lo que me está pasando y tener ganas de explotar a llorar por un motivo o por otro, sé que puedo sacar una sonrisa para no hacerle daño a las personas a las que quiero y me quieren, para no hacerles sentir mal o estar tristes porque lo esté yo. Porque yo soy una persona diferente al resto, que sí, que tengo amigos, y los tengo de verdad, porque son esos amigos que me dicen: si tú te ríes, me río contigo, si tú lloras, lloraré contigo. Por eso prefiero llorar cuando estoy sola en mi casa, dejándome influenciar por una canción con la que me siente identificada. Salgo al mundo y le sonrío para ver sonreír a mi gente, a mis amigos porque sé que si estoy seria no me lo voy a pasar bien. Es lógico, que los mejores momentos de mi vida los he pasado sintiéndome feliz, estando contenta, y como últimamente la razón por la que lloro es echar de menos algo, quiero sentirme bien conmigo misma y volver a repetir momentos inolvidables.
No voy a pasar página, voy a quemar el puto libro ;D
Sólo quería ser feliz al lado de un persona, pero mi decepción es tan grande que solo necesito una satisfacción: que desaparezcas de mis recuerdos. Y como creo que eso jamás ocurrirá, asumiré tu existencia como una más, pero solo será eso, una mera existencia, sin importancia, a eso te he destinado. Todas esas putadas que me has hecho el tiempo te las va a devolver, tranquilo, llegará tu hora.
Típico.
Que empieces a sentir cosas por alguien y en ese momento te supliques a ti mismo que no, que no quieres que te guste. Típico, que él se acabe convirtiendo en el eje de tu vida, en el centro del mundo, la persona con la que quieres estar cada segundo. Pero típico, te acabas olvidando de esa persona cuando aparece otra, porque somos niños, y aunque tengamos un novio o una novia, nos queda mucho futuro para elegir. Que cambias más de ligue que de bragas? Bueno, no pasa nada, es lo que tú has escogido. Aunque típico, que te encapriches con una persona y no te rindas hasta intentar conseguir lo que quieres.
Casi!
Lo estaba consiguiendo, estaba siendo un buen día y casi logro pasar un día sin llorar, hasta que mis lágrimas se rindieron y decidieron dejar de esforzarse en no salir a luz, y fueron resbalando lentamente por mis mejillas, dejando un dolor inmenso en mi corazón.
¿Qué harás?
~ Aceptar, y ser feliz a su lado, el tiempo que nos corresponda, que será una eternidad, porque lo quiero.
♥
Y esperar demasiado de una persona a la que no le importas una puta mierda. ~
Que no sé ni por qué sigo llorando y sufriendo por ti, porque ya me has demostrado lo que significo en tu vida...
:)
La realidad a veces es una mierda...
Por eso sonríe, que cunde más vivir en los sueños que tu imaginación y tu subconsciente crea y me gusta pensar que lo hacen por tu bien.
Esto ha llegado demasiado lejos.
A veces pienso que estaría mucho mejor en aquel lugar, sin molestar a nadie, y sin que nadie me molestase a mí. Luego me acuerdo de las razones que me hacen permanecer aquí, y aunque resulte extraño, mis ganas por coger mis cosas y largarme desaparecen.
Fallé.
Verás, me prometí a mí misma que no dejaría que esto ocurriera. Me lo prometí antes de conocerte. Prometí que nunca sentiría esto por un chico, que nunca me temblarían las piernas cuando se me acercara, que no sonreiría al escuchar su voz, que no me imaginaría una vida entera a su lado, que no sería feliz cuando oyera su nombre. Me prometí que nunca sentiría esto, me lo prometí antes de conocerte.
Me prometí que no lloraría por amor, que no sufriría por un novio, que no me haría ilusiones. Me prometí que no estaría un día completo pensando en el mismo chico, me prometí que no me iba a creer que algo es para siempre. Me prometí que no se me iba a iluminar la mirada cada vez que viese un mensaje de esa persona especial, que mi corazón no iría más rápido al verlo conectado, que no iba a ponerme roja cuando me hablase, ni cuando me mirase. Me prometí que no cambiaría, al menos que encontrase alguien por quien hacerlo, alguien por quien valiese la pena. Me prometí que no iba a querer, que no iba a desear estar a su lado todo el tiempo, que no querría quedar con él cada día. Prometí que no iba a enamorarme, me lo prometí a mí misma. Me prometí que no iba a sentir esto. Te digo una cosa? Me prometí que no me iba a pasar contigo. Mentí, fallé, porque todo esto me ocurre contigo. me prometí que no iba a amar a nadie, hasta que te conocí. ♥
No te rindas.
-Si un día vas caminando por la calle y ves por ejemplo una abeja que está tirada en el suelo, zumbando, sufriendo y sin poder levantarte, ¿qué haces?
+Pues la piso.
-¿Por qué?
+Coño, para que esté sufriendo, mejor matarla, ¿no?
-¿Y por qué no lo haces conmigo?
+Joder no es lo mismo.
-Dime, ¿una abeja es un animal?
+Claro.
-¿Y un ser humano?
+Hombre sí, pero...
-Pero nada, la única diferencia es que a mí no me vas a pisar, simplemente coge una pistola y...
+Y nada. Un ser humano tiene sentimientos. ¿Una abeja los tiene? Por supuesto que hay diferencias. Puede que a ti te hayan tirado al suelo pero a diferencia de una abeja, tú tienes la posibilidad de levantarte del suelo aunque estés tirada y zumbando, para poder seguir adelante. El cambio está en que el objetivo de la abeja es hacer miel, el tuyo es vivir. Aunque ella se rinda por conseguir su objetivo la que no se tiene que rendir eres tú.
+Pues la piso.
-¿Por qué?
+Coño, para que esté sufriendo, mejor matarla, ¿no?
-¿Y por qué no lo haces conmigo?
+Joder no es lo mismo.
-Dime, ¿una abeja es un animal?
+Claro.
-¿Y un ser humano?
+Hombre sí, pero...
-Pero nada, la única diferencia es que a mí no me vas a pisar, simplemente coge una pistola y...
+Y nada. Un ser humano tiene sentimientos. ¿Una abeja los tiene? Por supuesto que hay diferencias. Puede que a ti te hayan tirado al suelo pero a diferencia de una abeja, tú tienes la posibilidad de levantarte del suelo aunque estés tirada y zumbando, para poder seguir adelante. El cambio está en que el objetivo de la abeja es hacer miel, el tuyo es vivir. Aunque ella se rinda por conseguir su objetivo la que no se tiene que rendir eres tú.
lunes, 29 de octubre de 2012
Los sentimientos
No he podido olvidarte. He conseguido
que este inútil desorden de mis días
solitarios, concluya en las porfías
de un corazón que da cada latido
a tu memoria. En tu mundo abolido,
he luchado por ti contra las pías
obras de Dios. Cuando ayer le exigías
será invención del hombre que ha nacido.
Tres razones tuve para amarte
que en el rigor oscuro de perderte
quise que le sirviera todo el arte
a tu sólo esplendor y así envolverte
en fábulas y hallarte y recobrarte
en la larga paciencia de la muerte.
que este inútil desorden de mis días
solitarios, concluya en las porfías
de un corazón que da cada latido
a tu memoria. En tu mundo abolido,
he luchado por ti contra las pías
obras de Dios. Cuando ayer le exigías
será invención del hombre que ha nacido.
Tres razones tuve para amarte
que en el rigor oscuro de perderte
quise que le sirviera todo el arte
a tu sólo esplendor y así envolverte
en fábulas y hallarte y recobrarte
en la larga paciencia de la muerte.
miércoles, 24 de octubre de 2012
¿?

¿Para qué? grita la razón, que no sabe de deseos.
¿Hacia donde? busca el alma privada de sentido.
No es posible cambiar la realidad, acuerdan las tres.
Ese lento devenir de la obsesión
acumula tristeza.
Añorar
lo siniestro
es un privilegio del humano,
que puede elegir
su propia destrucción
…y aún así gozar.
lunes, 22 de octubre de 2012
Las distancias
viernes, 19 de octubre de 2012
Me quedan lágrimas.
No sé lo que he soñado
en la noche pasada.
Triste, muy triste debió ser el sueño,
pues despierto la angustia me duraba.
Noté al incorporarme
húmeda la almohada,
y por primera vez sentí al notarlo,
de un amargo placer henchirse el alma.
Triste cosa es el sueño
que llanto nos arranca,
mas tengo en mi tristeza una alegría...
¡Sé que aún me quedan lágrimas!
en la noche pasada.
Triste, muy triste debió ser el sueño,
pues despierto la angustia me duraba.
Noté al incorporarme
húmeda la almohada,
y por primera vez sentí al notarlo,
de un amargo placer henchirse el alma.
Triste cosa es el sueño
que llanto nos arranca,
mas tengo en mi tristeza una alegría...
¡Sé que aún me quedan lágrimas!
martes, 16 de octubre de 2012
El silencio.
Yo que crecí dentro de un árbol
tendría mucho que decir,
pero aprendí tanto silencio
que tengo mucho que callar
y eso se conoce creciendo
sin otro goce que crecer,
sin más pasión que la substancia,
sin más acción que la inocencia,
y por dentro el tiempo dorado
hasta que la altura lo llama
para convertirlo en naranja.
tendría mucho que decir,
pero aprendí tanto silencio
que tengo mucho que callar
y eso se conoce creciendo
sin otro goce que crecer,
sin más pasión que la substancia,
sin más acción que la inocencia,
y por dentro el tiempo dorado
hasta que la altura lo llama
para convertirlo en naranja.
lunes, 15 de octubre de 2012
Irmanciña de mesma sangue.
Xa van máis de 6 anos, máis de 6 anos que se converteron en máis da metade da miña vida. Porque ela é a que me fai rir, a que me fai chorar, a que canta comigo, a que durme comigo, a que me abraza, a que me di 'Amoche rula' a única capaz de facerme chorar cun simple 'quéroche' a ÚNICA que de verdade é unha amiga, que si que vale, que me fixo algunha que outra putada, pero que se non fora unha verdadeira amizade, nunca a perdonaría que lle gardo un pouco de rencor? Non o nego, pero si non fora unha das miñas únicas verdadeiras amizades nunca, e digo NUNCA lle volvería a dirixir a palabra.
Moitas veces dime que ten sorte por conocerme e terme como amiga...eu non o creo, son unha persoa coma outra calquera, cos meus erros, cos meus problemas, co meu toque de locura, cas miñas trasnadas e con todo o que teñen os demais. Non son a perfeción, pero tampouco me preocupa iso, porque a perfeción non existe. Que xa sabes que a min nunca me vas perder, pase o que pase, e que eres a miña IRMANCIÑA DE MESMA SANGUE e isto non pode cambiar tia, e eu son a túa RULIÑA! e isto....vai ser asi SEMPRE! Que non che gusta esto? Pois jodeste....porque vai ser asi ata que deixe de respirar e o meu corazón deixe de latir.
Que por ti arráncome a pel se fai falta! e xa sabes TODO o que significa a túa amizade para min....espero que eu para ti signifique o memso. Ámote<33'
Moitas veces dime que ten sorte por conocerme e terme como amiga...eu non o creo, son unha persoa coma outra calquera, cos meus erros, cos meus problemas, co meu toque de locura, cas miñas trasnadas e con todo o que teñen os demais. Non son a perfeción, pero tampouco me preocupa iso, porque a perfeción non existe. Que xa sabes que a min nunca me vas perder, pase o que pase, e que eres a miña IRMANCIÑA DE MESMA SANGUE e isto non pode cambiar tia, e eu son a túa RULIÑA! e isto....vai ser asi SEMPRE! Que non che gusta esto? Pois jodeste....porque vai ser asi ata que deixe de respirar e o meu corazón deixe de latir.
Que por ti arráncome a pel se fai falta! e xa sabes TODO o que significa a túa amizade para min....espero que eu para ti signifique o memso. Ámote<33'
Una amistad infinita.
Todo empezó a los 3 años cuando ella estaba jugando conmigo en el parque, nos veíamos todos los días y cuando empezó el colegio, nos tocó en la misma clase. Pasábamos los días enteros juntas!
Un día en su casa, otro día en la mía, otro en el parque...
Mientras crecíamos, seguíamos igual, para nosotras, lo mas importante era NUESTRA AMISTAD y bueno, a todo lo demás no le dábamos mucha importancia...
Hasta que un día se fue a vivir a Boiro y nuestra amistad se distanció un poco, ya sólo nos veíamos los fines de semana y ya no era como antes. Ya no la tenía a mi lado en clase. Ya no podía jugar con ella en el recreo...
Cuatro años después decidió volver al pasado y vino de nuevo a vivir aquí, quería que TODO volviese a ser como antes y....lo consiguió!
Éramos y SOMOS como hermanas!
12 maravillosos años y los que me quedan por vivir a tu lado. O&D
Un día en su casa, otro día en la mía, otro en el parque...
Mientras crecíamos, seguíamos igual, para nosotras, lo mas importante era NUESTRA AMISTAD y bueno, a todo lo demás no le dábamos mucha importancia...
Hasta que un día se fue a vivir a Boiro y nuestra amistad se distanció un poco, ya sólo nos veíamos los fines de semana y ya no era como antes. Ya no la tenía a mi lado en clase. Ya no podía jugar con ella en el recreo...
Cuatro años después decidió volver al pasado y vino de nuevo a vivir aquí, quería que TODO volviese a ser como antes y....lo consiguió!
Éramos y SOMOS como hermanas!
12 maravillosos años y los que me quedan por vivir a tu lado. O&D
Una necesidad para vivir.
Como la luz de las mañanas llegaste un día a mi vida, y como el aire ahora, te necesito para vivir.
Te has vuelto mi necesidad...
Y es que lo que me pasa contigo...es amor real.
Por eso voy a ser sincera como antes no lo hice; es verdad que te pienso, es verdad también que te quiero.
Que cuando me miras tiemblo, que cuando sonríes, sonrío.
Por eso amor me deslizo entre el silencio, esperando la señal de tus ojos y de tus manos...porque AMARTE es mi secreto, soñarte es mi delirio, y si tengo los labios callados, es por temor a salir herido.
mientras tanto, inventarme que tu me amas para abrazar tu encanto cuando te encuentres lejos o tal vez cuando me estés mirando y tu no te des cuenta de que por dentro esté estallando.
Porque no es fácil mirarte y aceptarte como amigo, sabiendo que te quiero y que por ti daría la vida...
Amigo, cada segundo contigo es especial, y aunque no sea eterno, es real...
Por eso nunca cambies, asi te quiero anidar a cada verso que escriba mientras pueda respirar...
Estoy sintiéndote aunque no estés aqui, será que tu tambien lo estas; será tal vez que tu también callas ¿Será...?
Dame una señal entonces, que asi no se puede estar.
Los segundos matan, la soledad es mala, las palabras se ahogan; mis labios se acaban. Abril se va, y otro mes vendrá.
Amigo ya no puedo callar, por eso te escribo, aunque no escuches mi voz, estoy aqui.
Todo es verdad, siempre te quise como nunca pensé querer, y aunque solo sea tu amiga, no te quiero perder.
Diciéndote esto, ojalá puedas entender todas esas tardes que vivimos, cada uno de mis silencios...
Hoy no soy yo, hoy es mi alma quien escribe y mi corazón es quien dicta. hoy es mi pensamiento quien dice: TeQuiero,TeQuiero,TeQuiero. Ahora dimelo a tu manera, si también lo sientes, dímelo como puedas...
Estoy amándote, ya lo sé. Y si estoy herida....solo tú lo deberías saber. Solo me queda creer que hay instantes en la vida que no se quieren olvidar, y lo he confirmado, aquel dia que te vi.
................................................TeQUIERO....................................................
Te has vuelto mi necesidad...
Y es que lo que me pasa contigo...es amor real.
Por eso voy a ser sincera como antes no lo hice; es verdad que te pienso, es verdad también que te quiero.
Que cuando me miras tiemblo, que cuando sonríes, sonrío.
Por eso amor me deslizo entre el silencio, esperando la señal de tus ojos y de tus manos...porque AMARTE es mi secreto, soñarte es mi delirio, y si tengo los labios callados, es por temor a salir herido.
mientras tanto, inventarme que tu me amas para abrazar tu encanto cuando te encuentres lejos o tal vez cuando me estés mirando y tu no te des cuenta de que por dentro esté estallando.
Porque no es fácil mirarte y aceptarte como amigo, sabiendo que te quiero y que por ti daría la vida...
Amigo, cada segundo contigo es especial, y aunque no sea eterno, es real...
Por eso nunca cambies, asi te quiero anidar a cada verso que escriba mientras pueda respirar...
Estoy sintiéndote aunque no estés aqui, será que tu tambien lo estas; será tal vez que tu también callas ¿Será...?
Dame una señal entonces, que asi no se puede estar.
Los segundos matan, la soledad es mala, las palabras se ahogan; mis labios se acaban. Abril se va, y otro mes vendrá.
Amigo ya no puedo callar, por eso te escribo, aunque no escuches mi voz, estoy aqui.
Todo es verdad, siempre te quise como nunca pensé querer, y aunque solo sea tu amiga, no te quiero perder.
Diciéndote esto, ojalá puedas entender todas esas tardes que vivimos, cada uno de mis silencios...
Hoy no soy yo, hoy es mi alma quien escribe y mi corazón es quien dicta. hoy es mi pensamiento quien dice: TeQuiero,TeQuiero,TeQuiero. Ahora dimelo a tu manera, si también lo sientes, dímelo como puedas...
Estoy amándote, ya lo sé. Y si estoy herida....solo tú lo deberías saber. Solo me queda creer que hay instantes en la vida que no se quieren olvidar, y lo he confirmado, aquel dia que te vi.
................................................TeQUIERO....................................................
El amor.
Amor mío, mi amor, amor hallado
de pronto en la ostra de la muerte.
Quiero comer contigo, estar, amar contigo,
quiero tocarte, verte.
Me lo digo, lo dicen en mi cuerpo
los hilos de mi sangre acostumbrada,
lo dice este dolor y mis zapatos
y mi boca y mi almohada.
Te quiero, amor, amor absurdamente,
tontamente, perdido, iluminado,
soñando rosas e inventando estrellas
y diciéndote adiós yendo a tu lado.
Te quiero desde el poste de la esquina,
desde la alfombra de ese cuarto a solas,
en las sábanas tibias de tu cuerpo
donde se duerme un agua de amapolas.
Cabellera del aire desvelado,
río de noche, platanar oscuro,
colmena ciega, amor desenterrado.
de pronto en la ostra de la muerte.
Quiero comer contigo, estar, amar contigo,
quiero tocarte, verte.
Me lo digo, lo dicen en mi cuerpo
los hilos de mi sangre acostumbrada,
lo dice este dolor y mis zapatos
y mi boca y mi almohada.
Te quiero, amor, amor absurdamente,
tontamente, perdido, iluminado,
soñando rosas e inventando estrellas
y diciéndote adiós yendo a tu lado.
Te quiero desde el poste de la esquina,
desde la alfombra de ese cuarto a solas,
en las sábanas tibias de tu cuerpo
donde se duerme un agua de amapolas.
río de noche, platanar oscuro,
colmena ciega, amor desenterrado.
El perdón.
Asomaba a sus ojos una lágrima
y... mi labio una frase de perdón;
habló el orgullo y enjugó un llanto,
y la frase en mi labio expiró.
Yo voy por un camino, ella por otro;
pero al pensar en nuestro mutuo amor,
yo digo aún: ¿Por qué calle aquel día?.
Y ella dirá: ¿Por qué no lloré yo?.
Es cuestión de palabras, y, no obstante,
ni tu ni yo jamás,
después de lo pasado convendremos
en quién la culpa está
¡Lástima que el amor un diccionario
no tenga donde hallar
cuando el orgullo es simplemente orgullo
y cuando es dignidad!
y... mi labio una frase de perdón;
habló el orgullo y enjugó un llanto,
y la frase en mi labio expiró.
Yo voy por un camino, ella por otro;
pero al pensar en nuestro mutuo amor,
yo digo aún: ¿Por qué calle aquel día?.
Y ella dirá: ¿Por qué no lloré yo?.
Es cuestión de palabras, y, no obstante,
ni tu ni yo jamás,
después de lo pasado convendremos
en quién la culpa está
¡Lástima que el amor un diccionario
no tenga donde hallar
cuando el orgullo es simplemente orgullo
y cuando es dignidad!
lunes, 1 de octubre de 2012
Mi meta
Me prohibo llorar sin aprender,
levantarme un día sin saber que hacer,
tenerle miedo a mis recuerdos.
Me prohibo no sonreír a los problemas,
no luchar por lo que quiero,
abandonarlo todo por miedo.
Me prohibo no hacer las cosas por mi misma,
tener miedo a la vida y a sus compromisos,
no vivir cada día como si fuera un último suspiro.
Me prohibo no crear mi historia,
no tener tiempo para la gente que me necesita,
no comprender que lo que la vida me da, también me lo quita.
levantarme un día sin saber que hacer,
tenerle miedo a mis recuerdos.
Me prohibo no sonreír a los problemas,
no luchar por lo que quiero,
abandonarlo todo por miedo.
Me prohibo no hacer las cosas por mi misma,
tener miedo a la vida y a sus compromisos,
no vivir cada día como si fuera un último suspiro.
Me prohibo no crear mi historia,
no tener tiempo para la gente que me necesita,
no comprender que lo que la vida me da, también me lo quita.
Suscribirse a:
Comentarios (Atom)